En ik zat neer en dacht over mijn leven. En de eerste gedachte dat in mij opkwam was: “niemand zei tegen me dat je niet te lang naar de Zon moest kijken; het gaat je verblinden. And here I am now: broken, blind and distrustful of every- fucking thing and one.”
You tried to end your life for someone who doesn't even care about you.
What about me?
En nu dat ik je statussen zie, en ik er achter kom dat je werkelijk zelfmoord had probeerd te plegen, weet ik niet wat ik moet voelen. Mijn intuitie was dus wel goed. Die angst en die paniek die ik voelde waren wel gelinkt met jou dus, op de een of ander manier. Iets dat ik bijna nooit eerder in mijn leven heb gevoeld voel ik gewoon opeens, en ik denk direct aan jou.
En dan noch gaan we nooit met elkaar kunnen zijn gezien dat je geen gevoelens hebt voor mij.
Fuck dit leven.
You would rather love someone who doesn't give a shit about you than someone who would burn the world for you.
And that is what kills me.
Today you messaged me, and my heart finally calmed down a bit. I know you're just being friendly, but I can't be anything but honest in my reaction. And I know that the possibility is huge that you will think numerous times in the future before you message me again, but still.
If this is the love I feel, then it will be the love I show you. I am nothing if not a 100% truthful.
Ik denk echt niet dat er een moment is in me leven momenteel waarbij ik niet over je denk.
Standing at the edge,
Looking into the void,
I can hear it calling,
And I can feel the longing.
I wonder what it would feel like to not feel any pain?
And I wonder what it would feel like to drift, and to exist in non-existence.
Standing at the edge,
I wonder if I will have the courage to leap.
When I leap, will the darkness embrace me?
I hope it will, for if it doesn't,
I may just die for eternity.
As I am dying now.
If the universe can convey the feelings I have for you, I would wish it to convey how much I love you.
What is life without you?
Not worth living.
My heart bleeds, my soul wails in anguish.